γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Σε μια δημοσκόπηση για το ποιος είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, ελάχιστοι θα έλεγαν Κάρλο Αντσελότι, ακόμη και μέσα στην Ιταλία. Ωστόσο, πλέον έχει ένα μοναδικό ρεκόρ. Είναι ο μόνος που «γεύτηκε» κατάκτηση του τίτλου στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης: με τη Μίλαν στη Serie A, την Τσέλσι στην Premier League, την Παρί Σεν Ζερμέν στη Γαλλία και την Μπάγερν Μονάχου στην Bundesliga, ενώ πρόσθεσε και με τη Ρεάλ Μαδρίτης τον τίτλο στη La Liga.
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Δεν ξέρω, λοιπόν, πραγματικά αν είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, αφού πολλοί θα πουν και πολύ φυσιολογικά, πως ο Γκουαρδιόλα ή ο Κλοπ ξεχωρίζουν, ωστόσο, μόνο λίγο δεν χαρακτηριζεται το τι έχει πετύχει ο Καρλέτο στην προπονητική του σταδιοδρομία.
Ως παίκτης κάποτε ξεχώρισε γιατί διέθετε εξαιρετικές στρατηγικές ικανότητες. Ο Αντσελότι ήταν μέλος της θρυλικής ομάδας υπό τον Αρίγκο Σάκι , ο οποίος δίδαξε ένα νέο στυλ στο ποδόσφαιρο εξελίσσοντας το ολλανδικό μοντέλο του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου που είχε φέρει ο Άγιαξ στο προσκήνιο στα '70s.
Ο Αντσελότι, λοιπόν, ήταν στον αγωνιστικό χώρο, όταν γινόταν αυτή η επανάσταση, όταν προγραμματιζόταν το λειτουργικό σύστημα του σύγχρονου παιχνιδιού, στο ποδόσφαιρο. Το μυαλό του, το οποίο άλλωστε λίγα χρόνια νωρίτερα από τον Σάκι, το είχε εξάρει ο Νιλς Λίντχολμ, εκείνη η ιδιοφυία του ποδοσφαίρου της δεκαετίας του '50, που εξελίχθηκε σε τεράστιο προπονητή στην Μίλαν και στην Ρόμα. Και γύρω από τον Αντσελότι έφτιαξε την εξαιρετική ομάδα μέσων στους «τζιαλορόσι» μαζί με τους Βραζιλιάνους Σερέζο και Φαλκάο και τον Ντι Μπαρτολομέι που βοήθησαν στο να πάρει το Σκουντέτο το 1983. Η Μίλαν τον απέκτησε έπειτα και ο Σάκι βρήκε γύρω του την «μαγιά» με σπουδαίους Ιταλούς παίκτες οπως τον Μπαρέζι, τον Μαλντίνι, τον Ντοναντόνι για να τους πλαισιώσει με τους τρεις Ολλανδούς σούπερσταρ, τον Φαν Μπάστεν, τον Γκούλιτ και τον Ράικαρντ για να δημιουργηθεί εκείνη η απίστευτη ομάδα!
Αυτή η εμπειρία που είχε ως παίκτης ήταν κομβική στην εξέλιξη του σε έναν κορυφαίο προπονητή. Σε όποιον δεν έχει παίξει στο υψηλότερο επίπεδο, λείπει κάτι που έχει ζήσει ο Αντσελότι. Και έτσι η βαθιά κατανόησή του για το παιχνίδι, τους παίκτες, το περιβάλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, προέρχεται από μέσα. Δογματικός προπονητής δεν είναι. Όλες οι ομάδες του έχουν τακτικό επίπεδο, σκέφτεται ως Ιταλός, πρώτα από την άμυνα. Αλλά ως παίκτης, μαζί του αποκτάς την ελευθερία σου. Ο Αντσελότι είναι ο καλύτερος στη διαχείριση ακραίων χαρακτήρων. Και αυτό τον ξεχώρισε σε όποια ομάδα κι αν πήγε!
Ο Αντσελότι έχει επίσης συναναστραφεί με ισχυρούς άνδρες ως εργοδότες! Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο Ρομάν Αμπράμοβιτς, ο Φλορεντίνο Πέρεθ ή ο Νάσερ Αλ-Κελαϊφί και ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε που όλοι ήταν δύσκολοι άνθρωποι! Με όλους βρήκε τα «κουμπιά» τους, τουλάχιστον για ένα μεγάλο διάστημα, προκειμένου να συνεργαστεί και με όποιους είχε κόντρες ήταν σε τέτοιο επίπεδο, πολύ πολιτισμένο, όπου δεν ξέφυγε η κατάσταση. Όποιος νομίζει ότι το να συνεργαστείς με ονόματα από μία τέτοια λίστα σαν αυτή που ανέφερα παραπάνω είναι κάτι εύκολο, ας το ξανασκεφτεί!
Ο Αντσελότι είναι μια πολύ ωραία προσωπικότητα. Έχει χιούμορ και μια ελέγξιμη αδιαφορία αν αποτυπώνω σωστά τη σκέψη μου! Μοιάζει μερικές φορές να μην τον νοιάζει τι συμβαίνει γύρω του, αλλά αυτό πιστέψτε με δεν είναι καθόλου μα καθόλου έτσι! Καταφέρνει να κρατήσει αποστάσεις. Μεγαλώνοντας ως γιος αγροτών στο Reggiolo στη βόρεια Ιταλία, είχε συνηθίσει να βοηθά στη φάρμα ως νεαρός. Αυτό τον κράτησε πάντα προσγειωμενο! Ενσαρκώνει ό,τι είναι δυνατό στο ποδόσφαιρο. Είναι ένας άνθρωπος που έχει βιώσει το απόλυτο σε επιτυχία και ταυτόχρονα το απόλυτο και σε αποτυχία. Από το ζενίθ στο ναδίρ και πάλι επιστροφή. Από την κατάκτηση του τίτλου με την Μίλαν στο Champions league το 2003, στην σφαλιάρα από την Κορούνια ένα χρόνο αργότερα στο Ριαθόρ και μετά την κόλαση στην Κωσταντινούπολη με την επιστροφή της Λίβερπουλ από 3-0 μέσα σε έξι λεπτά, σε έναν τελικό που έμοιαζε διαδικαστική υπόθεση και έπειτα πάλι στον θρόνο της Ευρώπης το 2007 στην Αθήνα! Επιτυχίες και αποτυχίες που ωστόσο σμιλεύουν χαρακτήρα.
Όσοι τώρα απορουν πώς μπορεί κανείς να είναι επιτυχημένος σε πέντε χώρες με πέντε διαφορετικές γλώσσες πρέπει να γνωρίζει πως δεν χρειάζεται να ξέρει όλες αυτες για να επικοινωνεί…
Οι ποδοσφαιριστές κάνουν πολλά πράγματα που δεν χρειάζονται λόγια και ο Αντσελότι έχει κατακτήσει τις 50 σημαντικές λέξεις που χρειάζονται σε αυτό το παιχνίδι σε κάθε γλώσσα. Το ποδόσφαιρο κορυφαίας κατηγορίας είναι σε γλώσσα Ντεσπεράντο.
Η Ρεάλ, η Παρί Σεν Ζερμέν, η Τσέλσι, η Μπάγερν και η Μίλαν διαφέρουν στο στυλ, αλλά ο Αντσελότι είναι η ιδανική λύση για να αναλαμβάνεις τέτοιες ομάδες που η διπλωματία και η πολιτική διαχείρισης των αστέρων και της διοίκησης είναι τόσο σημαντικό θέμα όσο και η αγωνιστική φιλοσοφία!
Ως προπονητής της Ρεάλ, γνωρίζει ότι μπορεί να συμβεί μια καταστροφή, όπως η ήττα με 4-0 από την Μπαρτσελόνα. Ο Αντσελότι το ξέρει και οι παίκτες το γνωρίζουν. Υποστηρίζει ο ένας τον άλλον γιατί είναι ένας από αυτούς.
Δεν χάνει τα νεύρα του μετά από ήττες, αλλά στέκεται μπροστά υπερασπιζόμενος στους παίκτες του. Ομάδα και προπονητής είναι μια μονάδα, αυτό είναι το προσόν του Αντσελότι.
Οι νίκες με 3-1 επί της Παρί και της Τσέλσι απέδειξαν ότι η Ρεάλ Μαδρίτης μπορεί να κατακτήσει όχι μόνο το πρωτάθλημα, αλλά και το Champions League. Το ότι έμεινε ολοζώντανη απέναντι σε μία τέτοια απόδοση της Μάντσεστερ Σίτι, στο εκτός έδρας παιχνίδι, χάνοντας με 4-3, σκορ που αφήνει ανοιχτά τα πάντα, έχει να κάνει με την συσσωρευμένη ποιότητα που υπάρχει μέσα στο γήπεδο, αλλά και την ήρεμη εικόνα και το έμπειρο μυαλό στον πάγκο!
Ο Κάρλο Αντσελότι έχει κατακτήσει τρεις φορές το τρόπαιο, ισοφαρίζοντας τις επιτυχίες του αείμνηστου Μπομπ Πέισλι με την Λίβερπουλ και είναι μαζί με τον πρωην βοηθό του στη Ρεάλ το 2014, Ζινεντίν Ζιντάν που στη συνέχεια κατέκτησε επίσης τρία τρόπαια. Για μία καριέρα που ξεκίνησε βγάζοντας κάποτε την Πάρμα στο Champions league και που συνεχίστηκε με τα πολύ επάνω και τα πολύ κάτω στον 21ο αιώνα, μοιάζει τώρα σχεδόν απίστευτο το πόσο κοντά είχε φτάσει το καλοκαίρι του 1998 στο να αναλάβει την ΑΕΚ στους πρώτους μήνες που την «Ένωση» είχε υπό την ιδιοκτησία της η ENIC.
Μαζί με τον τότε τεχνικό της Στουτγκάρδης και μετέπειτα παγκόσμιο πρωταθλητή στον πάγκο της εθνικής Γερμανίας, Λεβ, ήταν οι βασικοί υποψήφιοι αλλά τελικά επιλέχτηκε ο Στεπάνοβιτς τότε, πιθανώς το μεγαλύτερο προπονητικό όνομα μεταξύ των τριών! Τα χρήματα που ήταν διατεθειμένη να δώσει εκείνη την εποχή η διοίκηση της αγγλικής εταιρίας, που έπαιρνε τις αποφάσεις για λογαριασμό της ΑΕΚ, ήταν παρά πολλά και μάλιστα ο Αντσελότι το σκεφτόταν πολύ σοβαρά να απαντήσει θετικά!
Σημερα ούτε ο ίδιος δεν φαντάζεται πώς θα μπορούσε να εξελιχτεί η καριέρα του αν βίωνε την απόλυτη παράνοια των ελληνικών ΜΜΕ και των Ελλήνων οπαδών, που είναι σίγουρο πως θα τον έβγαζαν και αυτόν (όπως τόσους και τόσους τεράστιους προπονητές που ήρθαν στον τόπο μας) άχρηστο!
www.bnsports.gr
