γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Mετά από 19 χρόνια γεμάτα επιτυχίες ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομα αλλά και το πρόσωπό του με την Τσέλσι αποχωρεί, τα χρήματα δε θα λείψουν από την ομάδα, ο ίδιος όμως σίγουρα!
My name is Abramovich, Roman Abramovich! Κάπως έτσι, θυμίζοντας μέλος… μυστικών υπηρεσιών σε περιβάλλον μυθοπλασίας, χωρίς κανένας μας να γνωρίζει, στην πραγματικότητα, απολύτως τίποτα για το παρελθόν του, την επαγγελματική του, επιχειρηματική εν προκειμένω, δράση αλλά και τις προθέσεις του μπήκε πριν από 19 χρόνια στη ζωή μας ο Ρώσος μεγιστάνας! Για την ακρίβεια μπήκε Ιούνιο του 2003 στα γραφεία της Τσέλσι και από εκεί στα κοσμικά σαλόνια του Λονδίνου ως ιδιοκτήτης των «μπλε», επί των ημερών του η ομάδα σημείωσε επιτυχίες που μάλλον ξεπέρασαν και την πιο τολμηρή, κινηματογραφική, φαντασία! Ομάδα που μέχρι να περάσει στη σφαίρα της... ρωσικής επιρροής μετρούσε ένα Πρωτάθλημα το 1955, τρία Κύπελλα, 1970, 1997 και 2000, δύο Λιγκ Καπ, 1965 και 1998 και δύο Κύπελλα Κυπελλούχων, 1971 και 1998 , συνολικά οκτώ τίτλους στα πρώτα 98 χρόνια της ιστορίας της!
Κι όμως, έχοντας να παλέψει με μεγαθήρια, Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ αρχικά, αυτά ήταν τότε τα «αφεντικά», Σίτι και Λίβερπουλ κυρίως τα τελευταία χρόνια, όχι απλά κατάφερε να σταθεί στο ύψος της περίστασης αλλά διέπρεψε εντός και εκτός αγγλικών συνόρων! Και όσοι, περισσότερο οι νεότεροι φαντάζομαι, πιστεύετε ότι κάτι τέτοιο θα έπρεπε για ένα club αυτού του διαμετρήματος να θεωρείται από αναμενόμενο έως και δεδομένο... πλανάσθε πλάνην οικτράν! Πέντε πρωταθλήματα, πέντε Κύπελλα, τρία Λιγκ Καπ, δύο Τσάμπιονς Λιγκ, δύο Γιουρόπα Λιγκ κι ένα...κερασάκι στην τούρτα, το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, κάτι σαν... δώρο αποχαιρετισμού, αναλογικά ένας τίτλος κάθε χρόνο σε σύγκριση με τον ένα κάθε δώδεκα χρόνια στην πρότερα κατάσταση, η αντιπαραβολή των δύο εποχών μας δείχνει ξεκάθαρα, πιο ξεκάθαρα δε γίνεται, το μέγεθος του επιτεύγματος αλλά και τον κίνδυνο που ελλοχεύει!
Γιατί πώς αλλιώς μπορεί κανείς να... προεκτιμήσει την επόμενη μέρα για το σύλλογο του δυτικού Λονδίνου παρά ως, τουλάχιστον, επικίνδυνη, έχουμε συνηθίσει στο ποδόσφαιρο να στεκόμαστε με απολύτως ρομαντική διάθεση απέναντι σε κάθε one club man, ειδικά για την περίσταση έχουμε τίτλους τέλους σε ότι εδώ και χρόνια ήταν... one man's club! Και, στο υψηλό, μη σας πω το υψηλότερο, επίπεδο ίσως και να μιλάμε για την τελευταία τέτοιας φύσεως περίπτωση, σε μια φάση κατά την οποία τα μεγάλα ποδοσφαιρικά μεγέθη βρίσκονται στον έλεγχο consortium εταιρειών, αμερικανικών κυρίως, έως και ολόκληρων κρατών, αραβικών κυρίως, ναι, ακόμη κι ένας Ρομάν Αμπράμοβιτς, κατά μία πολύ περίεργη έννοια, έμοιαζε με... φτωχό και μόνο καουμπόι! Και δεν έμοιαζε απλά αλλά ήταν ένα φυσικό πρόσωπο μέσα σε μια... θάλασσα νομικών προσώπων, ο μόνος που μπορούσε να υποστηρίξει, και να το εννοεί, πως δεν έβλεπε το σύλλογο απλά ως ένα από τα πολλά περιουσιακά του στοιχεία αλλά ως κάτι πραγματικά αγαπημένο!
Μην ξεγελιέστε, δεν είναι ο σκοπός μου ούτε να αγιογραφήσω ούτε καν να... εξωραΐσω αυτήν την τόσο αινιγματική προσωπικότητα! Δεν μπορώ όμως παρά να σταθώ στο πόσο σπάνιο, έως και ανεκτίμητο, είναι, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, για μια ομάδα αυτού του επιπέδου να βρίσκεται στα χέρια ενός και μόνο ανθρώπου που, όπως ξεκάθαρα συνέβη, μπορεί να χτίσει μαζί της ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς! Κάνοντας τη σύγκριση με κάθε άλλη αντίστοιχη εκεί έξω που διοικείται εξ αποστάσεως σε συμβούλια, διαβούλια μη σας πω και...κοινοβούλια, αν και στα κράτη που υποδύονται τους ποδοσφαιρικούς ιδιοκτήτες αυτά τα τελευταία είναι είδος εν ανεπάρκεια, καταλαβαίνει και, κυρίως, εξηγεί κανείς αβίαστα τα πώς και τα γιατί της επιτυχίας του project! Δεκάδες, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, προφανώς ναι, αλλά και προσωπική, σε πολύ μεγάλο βαθμό, ενασχόληση, αν μιλούσαμε αυστηρά φορολογικά θα τη λέγαμε και... μονοπρόσωπη επιχείρηση την Τσέλσι!
Αυτό ακριβώς περιμένω ότι θα είναι, άλλωστε, και το μεγάλο πρόβλημα της επόμενης μέρας! Όλα αυτά τα χρόνια με τα καλά του και τα στραβά του, με την Γκρανόφσκαγια όποτε και όσο χρειαζόταν να λειτουργεί ως... αντ' αυτού, ο Αμπράμοβιτς ήταν πάντα εκεί! Αυτός ήταν το πρόσωπο της Τσέλσι, τη χρησιμοποίησε σαφέστατα ως πολιορκητικό κριό για να ρίξει τα ψηλά αγγλικά κοινωνικά και επιχειρηματικά τείχη, αλλά ήταν πάντα εκεί! Με τις εμμονές του και τις επιπολαιότητές του, με τις κόντρα στο ρεύμα της Premier League μεθόδους του... «αλλάζω τους προπονητές όχι ακριβώς σαν τα πουκάμισα αλλά σαν, πανάκριβα, κοστούμια της Saville Row», με τις παρορμήσεις, τα λάθη και τα πάθη του, ήταν πάντα εκεί! Και η Τσέλσι έγινε, επί των ημερών του, ομάδα, σε διοικητικό επίπεδο, προσωποπαγής! Έμαθε να λειτουργεί με ενός ανδρός αρχή, ενός ανδρός... με πολύ μεγάλο πορτοφόλι αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι και στην... επόμενη σελίδα τα χρήματα δε θα της λείψουν!
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στους υποψήφιους αγοραστές και θα το καταλάβει! Οι ισχυρότεροι επιχειρηματικοί παράγοντες του Νησιού έχουν ήδη εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους, ετοιμάζονται ακόμη και συμπράξεις κολοσσών πραγματικών, με προσφορές για την αγορά της ομάδας που μπορούν να φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη! Το ζητούμενο για τους "μπλε" δεν είναι λοιπόν η οικονομική ευμάρεια, αυτή μπορούμε να τη θεωρούμε δεδομένη, θα φροντίσει άλλωστε να τη διασφαλίσει ακόμη και αποχωρώντας ο Αμπράμοβιτς! Το ζητούμενο, πολύ δύσκολα θα βρεθεί αν με ρωτάτε, δεν μπορεί παρά να είναι ο επόμενος Αμπράμοβιτς! Κάποιος που θα δείξει το δρόμο, θα δώσει τον τόνο, θα εκτιμήσει και θα καταλάβει τις δομές και τη νοοτροπία της ομάδας, θα γίνει ένα με αυτήν ακόμη κι αν λειτουργεί μακρόθεν! Κάποιος που θα δώσει συνέχεια στη διαφορετικότητα της Τσέλσι σε σχέση με τα υπόλοιπα... superclubs, κάποιος που μέσα στον πακτωλό των εκατομμυρίων θα βρει το χώρο και για... συναίσθημα! Κάτι που να θυμίζει, νάτες πάλι οι... κινηματογραφικές μυστικές υπηρεσίες, το επί σειρά ετών... From Russia with love!
