«Ποιος, ποιος, βάλτο αγόρι μου!», αλλά το... «το 'βαλε» ως συνέχεια της θρυλικής φράσης - προσευχής δεν ήταν γραφτό να ειπωθεί και κάπως έτσι η ιστορία δεν επαναλήφθηκε ακριβώς δύο δεκαετίες μετά, έστω και σε επίπεδο Νέων. Σύντομα, όμως ο ηλικιακός προσδιορισμός θα αποχωρήσει, όντας περιττός, όχι μόνο ημερολογιακά, μα και μπασκετικά, καθώς με την πορεία η Εθνική απέδειξε πως η επόμενη γενιά έχει τα φόντα και τη δυναμική να υπερασπιστεί τα εθνικά χρώματα...
Η αλληγορία τη στιγμή του σουτ του Νεοκλή Αβδάλα να γίνεται... 3D στο μυαλό πολλών, θεωρούμε, με την κατάληξή του να αναγκάζει τον νεαρό να διαχειριστεί τον τίτλο του εξαιρετικού, πλην όμως μοιραίου, σ' ένα κατά τα άλλα εξαιρετικό τουρνουά, δικό του και της ομάδας της ίδιας, με τη γεύση, ωστόσο, του αποκλεισμού να είναι πικρή, για τον τρόπο του αποτελέσματος.
Αμφότερα τα δεκάλεπτα του πρώτου μέρους ήθελαν προηγηθέντες τους φιλοξενούμενους, με τη διαφορά στις ελάχιστες τιμές της, -4 και -2 αντιστοίχως (20-24 και 39-41). Η ευστοχία των Γάλλων μόνιμη και πρόκληση για το σύνολο του Κώστα Παπαδόπουλου, που είχε σε κάθε επί μέρους ημίχρονο, πρώτα τον Λετάγκ και μετά τον Ντομόν ως πρώτα βιολιά να δίνουν συνεχώς λύσεις και προβάδισμα, παρά εκείνο το δικό μας προσωρινά με 37-35 στο 17', χάρη σε έξι σερί πόντους των Λιοτόπολου - Τουλιάτου, μοιρασμένες σε εκατέρωθεν τρίποντα.
Η ολική επαναφορά της σκληροτράχηλης Ελλάδας, πάντα με το παραδοσιακό όπλο της, την άμυνα, έγινε με την αρχή του τρίτου δεκαλέπτου, όταν και η κοντινή απόσταση, μας επέτρεπε να έχουμε την... εποπτεία του σκορ και επομένως του ματς, με το 51-52 στο 30΄ να υπόσχεται το θρίλερ πρόκρισης που είδαμε, μα δεν χαρήκαμε. Εν τη απουσία και του μεγάλου εκείνου σουτ, συνδυαστικά με το χαμηλό ποσοστό στη γραμμή των ελευθέρων βολών - συνολικά 14 χαμένες - το γαλλικό προβάδισμα ήταν μοιραίο για το 68-69, παρά το υπέρ μας 68-67 στο 39'. Η καταδικαστική... τριλογία των χαμένων φάσεων του τέλους ήταν το επιμύθιο της πικρής ήττας, καθώς τα δύο συνεχή ριμπάουντ και το ένα λάθος, επέφεραν το 70-72, απαράλλαχτο, μέχρι και την κόρνα της λήξης, που ακούστηκε μετά το χαμένο τρίποντο του Αβδάλα, που σφράγισε τον αποκλεισμό.
Τα δεκάλεπτα: 20-24, 39-41, 51-52, 70-7
