Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς ηγείται άλλη μια χρονιά των Λέικερς και παρά τους 37 Μάηδες που κουβαλά πλέον στην πλάτη το παιχνίδι του δε δείχνει επηρεασμένο. Δεν μπορεί όμως να πει κανείς το ίδιο για τους συμπαίκτες του, κάποιους από τους οποίους επέλεξε ο ίδιος προσωπικά.
Οι Λος Άντζελες Λέικερς είδαν το 2018 τον ΛεΜπρόν Τζέιμς να παίρνει τις βαλίτσες του και να καταφτάνει στην «πόλη των αγγέλων». Πήρε ένα πρωτάθλημα δύο χρόνια αργότερα, όμως τόσο πριν, όσο κυρίως μετά από αυτό, η ομάδα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Υπάρχουν παράγοντες που δεν οφείλονται στον «Βασιλιά», οι οποίοι φυσικά θα αναφερθούν, αλλά υπάρχουν και κάποιοι για τους οποίους φέρει ευθύνη.
Η φαεινή ιδέα που είχε του γυρνά «μπούμερανγκ»
Το ότι ο ΛεΜπρόν δεν είναι απλά παίκτης, αλλά επεκτείνει αυτοβούλως τον ρόλο του, έχοντας λόγο και στη στελέχωση του ρόστερ κάθε χρόνο, είναι κοινό μυστικό. Δεν θα μπορούσε να μην το κάνει λοιπόν άλλη μια φορά.
Από πέρυσι φαινόταν πως η ομάδα χρειάζεται έναν σουτέρ καθώς πρέπει να «ανοίξει» το γήπεδο για να βρει χώρο τόσο ο ίδιος όσο και ο Ντέιβις. Ο Τζέιμς είναι χρόνια κολλητός με τον Καρμέλο Άντονι. Άρα ποιον είχε στο μυαλό του για το ρόλο του σουτέρ, τον φίλο του… Στην αρχή ξεκίνησε καλά έχοντας το πρώτο διάστημα 50% στα τρίποντα, όμως τα καλά δεν κρατούν για πάντα.
Έχει 13.6 πόντους μέσο όρο με ένα τίμιο 35.6% πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Ποτέ δεν έδινε την μπάλα για να το κάνει τώρα, έχοντας μια ασίστ μέσο όρο. Ενώ θα έπρεπε να προσφέρει μάξιμουμ 13-15 ποιοτικά λεπτά από τον πάγκο, παίζει σχεδόν 27. Κι όμως η περίπτωσή του δεν είναι καν η χειρότερη…
Αυτή ανήκει με τεράστια διαφορά στον Ράσελ Ουέστμπρουκ. Τον οποίο προτίμησε να φέρει η ομάδα το καλοκαίρι αντί του ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν που ήθελε να υπογράψει κιόλας.
Ο Ουέστμπρουκ έχει πέσει σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες σε σχέση με πέρυσι. Τον Φεβρουάριο είχε για ένα διάστημα 14 εύστοχα σουτ και 13 λάθη. Σουτάρει με το 27.9% στα τρίποντα, το βασικότερο είναι όμως ότι δεν πτοείται και συνεχίζει να πετάει το ένα «τούβλο» μετά το άλλο. Όταν ο κόουτς, Φρανκ Βόγκελ, τον άφησε στον πάγκο κάποια παιχνίδια είπε πως δεν είναι καλά και πονούσε η πλάτη του από την απραξία. Ο δε ΝτεΡόζαν είναι μέσα στους πέντε πρώτους για την κούρσα του MVP.
Και δεν χρειάζεται να μιλήσουμε καν για Τρέβορ Αρίζα και ΝτιΆντρε Τζόρνταν. Λες κι έχουμε 2013 έγιναν οι κινήσεις. Εκείνη τη χρονιά αυτή μπορεί και να ήταν η καλύτερη πεντάδα του NBA, όμως αυτό το… Back to the Future δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα.
Οι 50αρες είναι… αναγκαστικές
Οι Λέικερς είναι αυτή τη στιγμή στην ένατη θέση με ρεκόρ 29-38 και αν συνεχιστεί το χάλι δεν είναι καθόλου απίθανο να βγουν εκτός των θέσεων του Play in Tournament. Οι 12οι Σαν Αντόνιο Σπερς έχουν 26-42 και το Πόρτλαντ που είναι 11ο έχει 26-40 με παιχνίδια λιγότερα, αλλά και τραυματίες.
Οι «Λιμνάνθρωποι» έχουν αυτή τη στιγμή τη 17η καλύτερη επίθεση με 111.1 πόντους ανά αγώνα, είναι 17οι στα ριμπάουντ με 44.3, 17οι και στη δημιουργία με 29.3 ασίστ, ενώ έχουν μόλις την 27η καλύτερη άμυνα δεχόμενοι 113.6 πόντους μέσο όρο.
Υπό τις συνθήκες αυτές οι 50αρες του ΛεΜπρόν είναι αναγκαστικές κατά μια έννοια. Βεβαίως έχουν παίξει ρόλο οι τραυματισμοί, με τον Άντονι Ντέιβις να έχει χάσει πολλά ματς, αλλά και τον ίδιο τον Τζέιμς, όμως πως αντέχουν άλλες ομάδες; Οι Ουόριορς έπαιζαν χωρίς τον Κλέι Τόμπσον για καιρό, οι Καβαλίερς έχασαν τον Ρίκι Ρόυμπιο και συνέχισαν, οι Κλίπερς παίζουν χωρίς Πολ Τζορτζ και Καουάι Λέοναρντ και τα πηγαίνουν καλύτερα. Άρα δεν είναι η απόλυτη δικαιολογία οι τραυματισμοί.
Όσο για τις 50αρες του ΛεΜπρόν; Μετά το All Star break οι Λέικερς έχουν δώσει εννέα ματς. Στα δύο που ο «Βασιλιάς» έβαλε τις 50αρες νίκησαν. Στα υπόλοιπα οκτώ, έχασαν. Και αυτό τα λέει όλα…
Στην επίθεση φταίει και το γεγονός πως σε όλη την περίοδο Βόγκελ παίζουν στατικά, περιμένοντας την μπάλα είτε να έρθει στη ρακέτα σε παίκτη που ήδη έχει πάρει θέση, είτε το ένας εναντίον ενός από ΛεΜπρόν και Ουέστμπρουκ, με την κίνηση χωρίς την μπάλα να είναι μηδαμινή.
Οι αριθμοί του ΛεΜπρόν είναι ακμαίοι όπως κι ο ίδιος, όμως το ότι ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα δεν είναι καλό. Με καθόλου καλή κυκλοφορία μπάλας, ανύπαρκτο βάθος στον πάγκο, ακόμα και στη θέση του βασικού σέντερ, διαμόρφωσε τέλεια το έδαφος για να κυριαρχήσει. Μόνο που φαίνεται αυτό που φώναζαν πολλοί από την αρχή της σεζόν, πως ποτέ ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη.
Γιώργος Διαλυνάς
