Η Εθνική Ελλάδας γνώρισε την ήττα από την Σκωτία σε ένα ματς που ακόμα αναρωτιόμαστε πως κατάφερε να χάσει ένα δικό της παιχνίδι.
Να μην γελιόμαστε. Το να χάνεις αλλά κυρίως να δέχεσαι τρία γκολ από αυτή την Σκωτία είναι αποτυχία ακόμα και αν ο αγώνας διεξάγεται στο θρυλικό Χάμπτεν Παρκ. Και είναι αποτυχία όταν έχεις 8-15 τελικές υπέρ και 33-67% κατοχή της μπάλας, όταν προηγείσαι κι έχεις ουσιαστικά εξουδετερώσει τον αντίπαλο. Και η ευθύνη για την ήττα βαραίνει αποκλειστικά και μόνο την Εθνική.
Προφανώς και η εικόνα του παιχνιδιού δεν είναι για 3-1, αλλά κάτι συνέβη για να έρθει αυτό το σκορ. Και δεν φταίει ούτε η κακή μας τύχη ούτε ο ανάδρομος Ερμής. Κάτι προφανώς κάναμε λάθος. Πολλοί λένε πως το αποτέλεσμα είναι άδικο, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν αδικήθηκε η Ελλάδα. Βάσει απόδοσης οι διεθνείς μας άξιζαν να πάρουν κάτι από το ματς, το ποδόσφαιρο όμως δεν είναι πάλη να κρίνεται στα σημεία.
Και τα λάθη προέρχονται από όλους. Από την αμυντική μας λειτουργία στα στημένα της Σκωτίας στα δύο γκολ που δέχτηκε ο Τζολάκης, στα ατομικά μας λάθη όπως στο τρίτο γκολ, αλλά και η μη παρεμβατικότητα από τον πάγκο. Οι κάρτες σε Κουρμπέλη και Ζαφείρη (κυρίως στον δεύτερο) έκανε λίγο πιο προσεκτικούς τους κεντρικούς μέσους στις μονομαχίες με τον φόβο της αποβολής κι ένα φρεσκάρισμα εκεί ίσως θα ήταν χρήσιμο.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς όπως και οι διεθνείς παρασύρθηκαν από την ροή του αγώνα, το 0-1 και το γεγονός πως η Σκωτία έδειχνε ανίκανη να ακολουθήσει τον ρυθμό μας (και να θέλει δεν έχει τους παίκτες για να το κάνει), ίσως μας καθησύχασε. Ένα φρεσκάρισμα στα χαφ, η λίγο καθυστερημένη είσοδος των Κωνσταντέλια και Καρέτσα συνέβαλαν και αυτά ώστε η Εθνική να χάσει ένα δικό της παιχνίδι.
Στο δια ταύτα. Ούτε αδικία υπήρξε, ούτε ατυχία. Η ήττα είναι πάντα ήττα και καλό είναι να υπάρχει κριτική, καλοπροαίρετη, και να μην κολλάμε σε βολικά ψέματα. Να τολμάμε να φτάνουμε σε άβολες αλήθειες ακόμα και αν δεν μας αρέσει, αφού πάνω απ' όλα είναι το γενικό καλό. Η ήττα αυτή και ο τρόπος που ήρθε είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη, και αν την Κυριακή σφραγιστεί ένας ενδεχόμενος αποκλεισμός με αυτή την κλήρωση που είχαμε θα μιλάμε για την πρώτη μεγάλη αποτυχία αυτής της νέας χρυσής γενιάς του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Τέλος, ας σταματήσουν επιτέλους οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ να λιβανίζουν και χαϊδεύουν αυτιά μόνο και μόνο για να γίνουν αρεστοί και να πουλάνε παπά. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα με ιστοσελίδα που μετά το ματς με την Λευκορωσία έκανε θέμα για το πόσο δίνει η Εθνική να κατακτήσει το Μουντιάλ. Οι διεθνείς δεν είναι άβολα όντα και δεν χρειάζονται κανέναν να τους γλύφει. Ξέρουν πολύ καλά τις δυνατότητες τους και πως έχουν αδικήσει τον εαυτό τους με το να βρίσκονται στην 3η θέση και με τις πιθανότητες να μην είναι υπέρ τους.
